Samo da znash da si mi puno pomogla kada me je moja bolest bila savladala,da si me zasmejavala, vracala mi nadu kada me je napustala....U tim trenucima si mi bila pravi prijatelj i ja to nikada necu zaboraviti i zato cu ti opet doci u Bosnu ne budesh li ti ovaj put doshla kod mene, to ti obecavam! Nemoj da mislish da cu da se pozdravim sa tobom u mislima da se nikada necesh vratiti sa puta na koji idesh,vec da ti pozelim srecu na tom putu,znam koliko si chekala na taj dan i nadala se....i evo dogadja se i znam da ce ti biti bolje i da cesh ozdraviti,jer osobe kao sto si ti zasluzuju da im bude bolje...Spominjala sam te danas i kazem zena koja se pola veka bori kao moja .... i ni jednog momenta ne sumnja u Boga,vec veruje u njega i pored svega sto si proshla, moram da je pogleda i hoce...pogledace je..

Ti si moj prijatelj i ja te mnogo volim i verujem u tebe i znam da cesh biti dobro....zato putuj i vrati mi se zdrava....jer ja cu te chekati.......

Ti znash koja si....prijatelju,moj......

I ja ti zelim svu srecu, da uspes i vratis nam se vesela i srecna sto si uspela, kiss veliki sve naj

ja nisam ukapirala jer ne znam o kome se radi al opet hocu reci da toj osobi zelim sve sto zelim i sebi..................bilo bi lepo da znamo njeno ime da mozemo da je pomenemo u molitvama nasim (naravno pod uslovom da ih uopste ima .....)...neko rece ime nije bitno, moze se i vako pomenuti..............naravno da moze al opet kazem vam da je ime jako jako bitno..........da ne duzim...........pomolimo se svi da joj Bog podari smirenje pre svega...........pomolimo se i da joj podari silu da izdrzi i istraje u svemu............jer ovo iskusenje nije lako........i hocu samo da joj kazem da je svako iskusenje dato nama sa Bozjim dopustenjem.........ne znamo mi zasto je to dobro po nas..........ja verujem da nam je svaka bolest data za nase smirenje..........i kolko god zvuci nekima glupo i perverzno one koji su spoznali Boga treba da se i za bolestima i nevoljama zahvale Bogu...........i jos znam da je svaka molitva izrecena iz srca, u veri, uvek uslisena......zamislite vakav gresnik ko mene kad se iskreno pomoli za nekog.............pa to mora odma da se uslisi

KAKO SE ZAHVALITI SVIMA ONIMA KOJI SU SADA UZ MENE

hVALA VAM OD SRCE, A MOJOJ BEBI NAJVISE, BEBO NADAM SE DA CEMO PO MOM POVRATKU ODIGRATI JOS DOSTA YAMBA AL ONLLINE

HVALA, SAVE, HATI,

KIKI, LUDA JA

SVE VAS VOLIM

MOJ ODLAZAK U RUSIJU  CE PROCI ONAKO KAKO JA BUDEM ZELJELA, SVE SAM BITKE U ZIVOTU DOBIJALA, DOBICU I OVU

S VEROM U BOGA NADAM SE NAJBOLJEM

VOLIM  VAS OBJE . BOGA MOLIM DA VAM ISPUNI SVA VASA OCEKIVANJA I ZELJE.KISSS  GOCOO USPJECES ZNAMM

Не треба да земаме подвизи кои се над нашата мерка, туку да се грижиме нашето тело, нашиот пријател, да биде верно и способно за извршување на доблестите.

Треба да се оди по средниот пат, не скршнувајќи ни десно, ни лево (Изрек. 4,27). На духот треба да му се дава духовно, а на телото Тз телесно, што е потребно за одржување на привремениот живот. Исто така, не треба да се одбива што заедничкиот живот според законот го бара од нас, согласно зборовите на Писмото: "Подајте го царевото на царот, а Божјото на Бога" (Мат. 22,21).

Потребно е да се снисходува и на својата душа и на нејзините немоќи и несовршенства, трпејќи ги нејзините недостатоци како што ги трпиме недостатоците на ближните. Меѓутоа, човекот не треба ниту да биде мрзлив, туку постојано да се поттикнува на подобро.

Ако си изел многу храна, или си направил нешто друго што и доликува на човечката слабост, немој да се вознемируваш, додавајќи штета на штета, туку храбро поттикни се на исправување, грижејќи се да го зачуваш душевниот мир, според зборовите на апостолот: "Блазе на оној, кој не се осудува себеси за она што нашол дека е добро" (Рим. 14,22).

Телото исцрпено од подвизи или од болести, треба да се поткрепи со умерен сон, со храна и со пиење без да се гледа на времето. Исус Христос по воскреснувањето на Јаировата ќерка, наредил веднаш да и дадат да јаде (Лука 8, 55).

Ке биде неразумно ако самоволно го истоштиме телото до таа мерка, и духот да ослаби. Тоа е неразумно, макар да се прави и заради стекнување на доблести.

До триесет и пет години, т.е. до половината од земниот живот, човекот има голем подвиг да се зачува. Многумина до тие години не издржале во доблестите, туку свртеле од вистинскиот пат поради своите желби, како што за тоа сведочи свети Василие Велики (во беседата на почетокот на Расказите). Многумина собрале многу во младоста, но на средината од животот, поради искушенија од лукавите духови, не ја издржале бурата, лишувајќи се од се.

За да не се доживее таков пресврт, потребно е да се испитуваме себеси како на вага и внимателно да се следиме, според учењето на свети Исаак Сирин: "Секој својот живот треба да го измери на вага" (Сл. 40).

Секој успех во било што треба да Му го припишуваме на Господа и со пророкот да говориме: Не нам, Господи, не нам, туку на Своето име дај му слава" (Псалм. 113, 9).

Оди со мир и благослов.......

i ja ti goco zelim svu srecu i cekacu da se vratis....yaya ne mogu bez tebe xexe

kisssss

Babe ti bash umes... lep gest jako...

Zena ja kada volim volim svim srcem,a kada ne ne....sta cu takva sam